تاثیر مولفه های قابلیت نوآوری فناورانه بر حمل و نقل پایدار در ابعاد اقتصادی و اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر، ارائه مدلی جهت بکارگیری قابلیتهای نوآوری فناورانه در ابعاد اقتصادی و اجتماعی حمل و نقل پایدار می باشد. امروزه بدون وجود حمل و نقل پایدار نمی توان به توسعه پایدار دست یافت. پیشرفت های صورت گرفته در فناوری نیز نقش مهمی در شتاب دادن به سرعت نوآوری داشته اند. نوآوری فناورانه میزان قابل حصول از یک مقدار معین کار و سرمایه را افزایش می دهد. بسیاری از تحقیقات نشان می دهد که ترکیبی از استراتژی ها برای رسیدن به اهداف پایداری مورد نیاز است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از حیث روش بر مبنای توصیف داده ها می باشد. در مبحث حمل و نقل پایدار ، تمرکز بر روی مباحث محیط زیستی و تخریب آن توسط ماشین، کاهش منابع طبیعی و استفاده بیش از حد مشتقات نفتی می باشد. جامعه آماری پژوهش، شامل مدیران، معاونین و کارشناسان حوزه حمل و نقل شرکتهای فعال در سیستم حمل و نقل کشور، در بهار سال 1396، در 43 شرکت به تعداد 145 نفر بوده و تحلیل بر اساس داده های جمع آوری شده از 108 تن از آزمودنی ها، بر اساس فرمول کوکران با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی، از جامعه مورد نظر انجام شده است. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه؛ جمع آوری و از طریق نرم افزارهای آماری مورد تحلیل قرارگرفت.نتایج تحقیق نشان می دهدکه عوامل اجتماعی بیشتر با مفاهیم یادگیری اجتماعی، سازماندهی و سازمانهای یادگیرنده و عوامل اقتصادی نیز با بهبود، فرآیند بازاریابی و تخصیص بهینه منابع و تولید ارتباط بیشتری دارد.